Όσα είναι ανείπωτα

Γύρισα από το πρώτο μέρος των διακοπών με τόσο καλή διάθεση, τόσο χαλαρωμένη και ευτυχισμένη, κυριολεκτικά βουτηγμένη σε σιρόπι, με φωτογρφίες που περιέχχουν μερικές από τις πιο γλυκές στγμές της ζωής μου. Σε μια εβδομάδα με περιμένει ακόμα μια δόση, η Σαντορίνη φαίνεται οτι έχει διάδοση στη μπλογκόσφαιρα φέτος(και όχι μόνο στη μπλογκόσφαιρα και όχι μόνο φέτος εδώ που τα λέμε ). Νομίζω οτι προς στιγμή έχω απάντησει στα ερωτήματα που θέτω στον εαυτό μου. Βασικά μου φτάνει που έμαθα πως είναι να κλαις από ευτυχία γιατί έχεις αυτό ακριβώς που θες. Το θάυμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σου. Δεν ξέρω μπορεί τα ίδια να λέει κάθε ερωτευμένη κοπέλα που περνάει όμορφα στη σχέση της. Απλά για μένα είναι το μεγαλύτερο δώρο. Όλα λόγια είναι θα μου πείτε, αλλά και ένα χαμόγελο μου να δείτε θα είναι όλα μέσα...

Αχ βαχ...γίνομαι 18 τόσο σύντομα, και ακόμα είμαι το ίδιο 8χρονο που ήρθε με δυο τρομαγμένα μάτια σε μια τάξη όπου όλοι μιλούσαν μια γλώσσα που δεν καταλάβαινε.Το κοριτσάκι που καθόταν με τις ώρες και διάβαζε, διάβαζε,διάβαζε και έφευγε μακριά. Που έκαιγε με το βλέμμα τις φίλες του πρώτου της έρωτα. Που έφτασε πέρσι στη κατάθλιψη , ευχόμενη να τελειώσουν όλα όσα την τυραννούσαν χωρίς να φταίει ούτε αυτή ούτε αυτός που τη συντρόφευε τότε.Τότε ήρθαν δυο γαλανά μάτια και της χάρισαν όσα ποτέ δεν περίμενε να έχει. Και η ζωή ύστερα της έδειξε οτι ακόμα και μέσα από την ατυχία οδηγεί σαι κάπου, κάπου όπου αξίζει να πας.Και αν βλέπεις τα σημάδια και ακολουθείς την φωνή μέσα σου, θα δεις την αλήθεια. Η αλήθεια είναι πως ναι, τώρα έδω που έφτασα δεν μετανιώνω παρά μόνο για όσες φορές πλήγωσα κάποιον. Για τις επιλογές μου όμως δεν μετανιώνω. Για΄τι έιμαι αυτή που είμαι και αυτό που έχω χτίσει γύρω μου το αγαπώ.

Μπλογκομπερδέματα, μπλογκοαλλάγματα

Ουπς, μόλις ανακάλψα στην μπλογκόσφαιρα μια δεύτερη ονειροπαρμένη,πολύ παλιότερη από μένα....προς αποφυγήν μπερδέματος έγινα ονειροσυνεπαρμένη...και ας μην υπάρχει σαν λέξη, υπάρχει σαν πνευματική κατάσταση! καλημέρες

Ντροπή

-Μέσα σε ένα αυτοκίνητο βρίσκονται ένας
>
> Αλβανός, ένας Ρωσοπόντιος και
>
> ένας Πακιστανός. Ποιος οδηγάει;
>
>
>
> -Ο μπάτσος!!!


Μου έστειλαν ένα μύνημα με αυτό το ανέκδοτο...Μπράβο βρε...είμαι περήφανη για το ήθος αυτού που το σκέφτηκε!Να το χαίρεσαι το χιούμορ σου φίλε μου, τέτοιο που το έχεις!Μόνο πρόσεχε μην βρεθείς ποτέ εσύ στο πίσω κάθισμα με ένα μπάτσο να οδηγεί, ε σπίρτο μου;
Και όταν την επόμενη φορά θα περηφανεύεσαι για την καταγωγή σου από την άνω Στραβοκαμμένη, να έχεις υπόψη σου, ότι ίσως κέινος ο Αλβανός να έχει 5 παιδιά να ταίσει, ενώ έσυ στα 30 σου ζεις με τη μανούλα σου που σου φτιάχνει μουσακά. Ο ρωσοπόντιος πάιζει να τελείωσε δυο πανεπιστήμια και να έχει κάνει διδακτορικό, όταν εσύ έκανες ντελίβερι με το μηχανάκι σου. Ο πακιστανός ξέρεις δεν έχει την άνεση σου να ξοδεύει λεφτά, και δουλεύει 20 ώρες την ημέρα για να ζήσει. Πως σου φαίνεται αυτό τώρα εξυπνάκια ε? Το μικροαστικό σου μυαλουδάκι γουστάρει τέτοια φάση? Κύλα λοιπόν πίσω στην Στραβοκαμμένη σου, να σε κάνει αγκαλίτσα η μαμά σου γιατί το διαφορετικό θέλει κότσια να το δεχτείς, ενώ εσύ δυστυχώς μέσα στην μικρότητα και την ασχετοσύνη σου είσαι ένας δειλός.


Συγγνώμη για το άγριο τόνο, αλλά δεν ανέχομαι τέτοιου είδους αστεία. Ο φασισμός νόμιζα οτι ξεπεράστηκε αλλά απο οτι φαίνεται υπάρχουν ακόμα τόσο αμόρφωτοι και αηδιαστικοί άνθρωποι που ευδοκιμεί στα περιορισμένα μυαλουδάκια τους. Τα συγχαρητήρια μου να δώσω στους γονείς που τα μεγάλωσαν, να τους ζήσουν τα φυντάνια τους !Αν ήξεραν κιόλας να δείξουν στον χαρτη που βρίσκεται η χώρα τους και ποιος ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος, θα ταν τουλάχιστον εθνικιστικό το φαινόμενο. Αλλά δεν ξέρουν. Εδώ έχουμε μάυρα μεσάνυχτα! Και αν ακούσω από κανέναν άλλο ένα παρόμοιο ανέκδοτο, να στε σίγουροι θα γελάσω. Θα γελάσω στα μούτρα του, να του πω πόσο γελοίος και ηλίθιος είναι, πόσο εγωιστής και εαυτούλης.

Ο Αύγουστος και εγώ

Ο Αυγουστος μπήκε δροσερός και φρέσκος. Και φέρνει διακοπές. Πλοία που φεύγουν και σε παίρνουν σε μέρη με άσπρα ασβεστωμένα σπιτάκια, με απέρνατες παραλίες και ελευθερία.Αυτό που εμπνέουν πάντα τα νησάκια. Μόναχα ουρανός και αέρας και μοναξιά που λέει και ο Δεληβοριάς και όλα αυτά κάτω από τον καυτό ήλιο.Μια κάθαρση με γέυση από αλάτι και ιώδιο.
Και δυο γαλάζια μάτια που ακόμα δεν τους έχω εξομολογηθεί πόσο τα αγαπάω. Γιατί φοβάμαι οτι μόλις το πω η μαγεία θα χαθεί. Γιατί πάλι πνίγομαι μέσα σε λέξεις ασήμαντες και συναισθήματα απροσδιόριστα. Γιατί ψάχνω συνεχώς το εγώ μου και αυτό όλο ξεφεύγει και μεταλλάσσεται. Γιατί θέλω να κλάψω με τις ώρες και να ουλριάξω αυτά που νιώθω χωρίς αναστολές. Γιατί ψάχνω κάποιον να τον ρωτήσω γιατί; και να έχει μια καλή απάντηση.
Αλλά ξέφυγα από το θέμα μου, τον Αύγουστο μου, που θα μου αποκαλύψει τι θα κάνω για τα επόμενα χρόνια, θα με ενηλικιώσει και θα μου χαρίσει πολλές συναντήσεις με ανθρώπους που αγαπώ. και αν μέσα σε όλα αυτά με βρω και μένα , τόσο το καλύτερο. Αν όχι, έχω ακόμα πολλά καλοκαίρια. Καλό σας καλοκαίρι λοιπόν , αγαπητοί συνταξιδιώτες ....