Χριστούγεννα σε συσκευασία δώρου...

Βγήκα έξω και έψαχνα Χριστούγεννα...Κάποιον ίσως που να χαμογελάει στο δρόμο. Μια γλυκά ματιά. Κάποιον να δίνει ελεημοσύνη. Λίγη καλοσύνη. Δεν βρήκα τίποτα. Βρήκα ανθρώπους φορτώμενους με ψώνια, εκνευρισμένους, με μια άρρωστη μανία να αγοράσουν και να ξοδέψουν λες και εκεί είναι η ουσία των γιορτών. Βρήκα μαγαζάτορες που εκμεταλλεύονταν τους πελάτες επ'ευκαιρίας της περίστασης. Βρήκα και έναν ΄Αγιο Βασίλη,που όμως ούρλιαζε πολιτικά συνθήματα,γιατί ήταν τμήμα της φοιτητικής διαμαρτυρίας. Φοβήθηκα. Δεν θέλω να έχουμε γιορτές. Γιατί γινόμαστε κακοί, άπληστοι, αχόρταγοι. Γιατί ποδοπατάμε ο,τι καλό συμβολίζουν. Γιατί δεν δίνουμε στα παιδιά όνειρα,αλλά σακούλες από το Τζάμπο. Γιατί δεν χαρίζουμε αγάπη αλλά κουτιά και πακέτα. Γιατί δεν πιστεύουμε σε τίποτα. Γιατί το χρστουγεννιάτικο δέντρο το κρεμάσαμε ανάποδα, όπως και την ανθρωπιά μας. Για διακοσμητικούς λόγους. Για να σκεπάσουμε με χαρτί περιτυλίγματος τα λάθη μας. Για να μη χρειαστεί να ανοίξουμε την αγκαλιά μας. Για να εξαγοράσουμε την μοναξιά στην οποία βουλιάζουμε από εγωισμό.
Και κάπου σε αυτό τον πανικό ήθελα να φωνάξω μιαν ευχή. Φέτος ας ανοίξουμε την αγκαλιά μας και όχι λαγοριασμό στην τράπεζα. Ας χαρίσουμε πρώτα από όλα ζεστασιά και αγάπη. Χρόνια πολλά και αληθινά χριστούγεννα να έχετε.