Το φεγγάρι είναι μισό. Και τι θα άλλαζε δηλαδή άμα ήταν ολόκληρο; Άμα όλα τα πράγματα στον κόσμο ήταν όπως τα θελουμε/φανταζόμαστε/τελειοποιούμε; Δεν είναι καλύτερος ένας κόσμος για ανθρώπους ,ανρώπινος; Με λάθη δικά τους, με τα κουσούρια τους;Αυτά δεν είναι τα μπαχαρικά της ζωής;Ένα θέλω μεγάλο κυνηγάμε όλοι χωρίς να βλέπουμε το νοήμα πίσω του.
Και τελικά κολάμε σε αυτά που δημιουργούν αυτό το θέλω. Και ξεχνάμε οτι έχουμε μια ψυχή να ακούσουμε, μια καρδιά να νιώσουμε. Ξεχνάμε τι όμορφα που είναι χωρίς το άγχος να ανταποκριθούμε σε όσα μας επιβάλλουν. Ξεχνάμε αυτή τη μαγεία, που αναζητάω συνέχεια. Την αγάπη για τον κόσμο. Που οτι και να συμβαίνει, παραμένει υπέροχος. Όσο παλέυουμε για τα αθωά πράγμτα που πιστεύαμε μικροί θα είναι υπέροχος. Και το φεγγάρι το μισό θα είναι πιο χορταστικό από το ολόκληρο. Θα αφήνει υποσχέσεις να ολοκληρωθεί, υποσχέσεις της ευτυχίας. Αλλά το απολαμβάνω και μισό,χωρίς να περιμένω το ολόκληρο να εμφανιστεί.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Αξίζει να παλέψουμε για τη μαγεία που είχαμε όταν ακόμα ακροβατούσαμε σε μια σέλα ποδήλατου και ζωγραφίζαμε καρδιές απο κιμωλία στους τοίχους.
Γιατί τότε βλέπαμε...
...Μισό φεγγάρι στην όψη μα ολόκληρο στην ψυχή
Προσωπικά, διασκεδάζω πολύ να χαζεύω το φεγγάρι με τις ώρες ακόμα και όταν είναι τόσο μικρό, όσο η φλούδα ενός καρπουζιού!
Post a Comment